Nooit eerder was het zo een uitdaging om een nieuwe lens te kiezen!
Het zou kunnen dat ik zo gewoon ben aan wat Nikon te bieden heeft, of dat hun lenzen het van nature een supergoede match voor me zijn, maar nu voelde ik me compleet verdwaald. Maandenlang las ik recensies maar geen enkele leek de doorslag te kunnen geven. Geen enkele deed een vreugdevol Eureka moment opborrelen.
Omdat je misschien geïnteresseerd bent in deze specifieke lens of ook je research doet om uit te zoeken of het een goede match voor je zou zijn, zal ik je door mijn lens-picking-proces en ervaring vertellen: Omdat ik bijna 20 jaar fotografeer, heb ik een mooie verzameling lenzen die ik jarenlang heb verzameld (en intensief heb gebruikt), maar ik neem wel steeds heel bewust de tijd om na te gaan welke lens ik zou kunnen gebruiken. Ik verzamel niet om het verzamelen zelf- een echte gear junkie ben ik in geen geval. Fotomateriaal, dat is om een creatieve visie tot leven te brengen, om te gebruiken, tools.
Elke lens heeft zijn eigen karakter, zijn eigen resultaten en stijl, zodat ik precies weet welke lens ik moet kiezen als ik een bepaalde opname in gedachten heb. Online kom ik vaak de vraag tegen: “welke lens moet ik (als volgende) kopen?” – maar er bestaat niet zoiets als een hiërarchie van lenzen om te kopen of alle dingen die je moet hebben verzameld om naar het volgende niveau te gaan, we zitten niet in een Mario game hé.
Als we begrijpen dat elke lens een mix is van technische aspecten die de kenmerken van het resultaat bepalen, is het veel logischer om je af te vragen: “Wat heb ik nodig?”. Wat ontbreekt er in mijn fototas? Wat voor effect wil ik bereiken?
Toen ik de Fuji camera kocht, leende ik Joeri’s lenzen. Een beetje met het idee dat als de camera me niet beviel, dan had hij een upgrade. Mijn eerste gevoel was dat deze Fuji me te digitaal was. En ik besef heel goed dat dat bizar klinkt, zeker voor iemand die al jaren digitale foto’s maakt- ookal gebruik ik met veel plezier vintage lenzen. Knapperig en scherp is waarschijnlijk een goede zaak voor de meeste mensen, maar ik hou van een soort zachtheid in mijn beelden. Misschien is het zelfs een deel van mijn identiteit als fotograaf. En ik ben misschien wat old school. Heel erg oldskool.
De vereisten:
– Ik ging op zoek naar een lens met een diafragma van minimaal 1.4 of 1.8 om een zachtere bokeh te krijgen. Vooral wanneer je fotografeert in een gebied met een drukke achtergrond, zoals een bos, helpt het veel om je onderwerp van de achtergrond te scheiden. Een telelens zou ook helpen, maar die zijn vaak groter en zwaarder en dienen niet het doel van een lichte en gemakkelijke reisset.
– Het moest ook een prime-lens zijn, omdat ik daar de voorkeur aan geef. Ik hou van het gebrek aan opties, de scherpte en het natuurlijke gevoel van fotograferen. Voor de meeste merken zijn er opties voor zoomlenzen met een groot diafragma, maar die zijn meestal duurder.
– De camera wordt meestal gebruikt om met mijn honden door het bos te dwalen (en in normale tijden te reizen), dus ik wilde dat de lens weerbestendig en duurzaam was. In het ideale geval zou het weer een pancake-lens zijn – en ik heb tot de lensgoden gebeden om er een uit te brengen, maar dat gebeurde niet. Maar over het algemeen is een beetje gewicht niet erg. Wat zijn tenslotte een paar gram als je jarenlang een gigantische rugzak met twee camera’s en een heleboel lenzen hebt meegesleept?
-En om helemaal eerlijk te zijn, … wilde ik een lens die me meer van het gevoel/de stijl zou geven die ik had bij het fotograferen met mijn Nikon D800. Heb ik dat echt hardop gezegd? ?
-Op de D800 is de 50 mm 1.4 mijn meest gebruikte lens. Het is degene die ik altijd zou vervangen als het kapot ging. Degene die ik nooit achterlaat. Hierdoor was ik er vrij zeker van dat ik een lens wilde die op dezelfde brandpuntsafstand zou lijken. Het kan een 35 mm zijn (wat vergelijkbaar is met 50 mm op een full-frame camera) of een 56 mm die er superduper goed uitziet, maar ook veel duurder is.
Natuurlijk kwam geen van de beschikbare lenzen exact overeen met AL mijn criteria – oh dat zou me een paar grijze haren bespaard hebben! Ik slaagde erin om het te beperken tot een paar versies van de 35 mm. De ene was goedkoper, snel, had een f2.o en was weerbestendig, de andere was luidruchtig, f1.4, langzaam en niet weerbestendig. Je zou denken dat de keuze makkelijk zou zijn geweest… maar nee.
Omdat ik door de bomen het bos niet meer zag, mailde ik collega-fotograaf Bert Stephani, ook Belgisch, coole kerel en fervent Fuji-gebruiker. Ik volg hem al jaren, heb een workshop gedaan, de video’s van de Bounce Squad bekeken en zijn werk door de jaren heen zien evolueren. Hij heeft zowel een grote technische kennis als een talent voor het vertellen en documenteren van verhalen. Geduldig vertelde hij me over verschillende opties en zijn ervaring terwijl hij probeerde te begrijpen waar ik naar op zoek was. Na dit gesprek was het glashelder voor welke ik zou gaan. Geen twijfel meer. Geen uitstel meer. Ik heb de 35mm f1.4 besteld. De langzame, niet weerbestendige en ruislens. En werd er verliefd op. Instant (lens) crush.
Dit was een van de eerste buitenopnames en het moment dat ik wist dat ik de juiste keuze had gemaakt.
Zoals je kunt zien, is Oona’s snoet scherp en valt de achtergrond zacht weg. Ondanks alle rommel van omgevallen bomen, stokken en rotsen, valt Oona op door de beperkte scherptediepte. Ook al heeft ze bijna dezelfde kleur als de achtergrond (Oona kan verdwijnen door stil te staan, daarom draagt ze bijna altijd een bandana ) Ik begrijp waarom ze deze lens luidruchtig noemen, want je hoort inderdaad een beetje meer zzz-zzz bij het scherpstellen, maar aangezien ik er geen vogels mee besluip, heb ik er totaal geen last van. Hoewel ik geen idee heb hoe snel de andere lenzen zijn, voelt deze me op geen enkele wijze opmerkelijk traag aan. Zelfs in video-mode past de focus zich goed aan. Misschien moet ik eens wat rennende en ravottende honden proberen vast te leggen- de kans is groot dat ik daar dan wel een verschil merk.
Deze week heb ik ook een set macrofilters en een converter besteld om lenzen met een Nikon fitting op de Fuji te kunnen gebruiken. Met de converter verlies ik de autofocus, maar ik heb een paar lenzen die toch geen autofocus hebben (zoals een vintage Russische lens, Lensbaby Twist 60 en Sweet 35.) Ready to play!
