In Zweden is de zomer duidelijk de drukste periode van het jaar. Al die Zweden die zich de hele winter verschuilen in warme holen, zwermen plots uit, overspoelen het land en fika-en zich door de dagen (fika = koffie met wat lekkers erbij). En wij genieten natuurlijk lekker mee van de tijdelijke levendigheid. Het is niet enkel leuk om eens langs een loppis (tweedehandswinkel/marktje) te passeren maar tegelijk is het ook een uitzonderlijk nuttige oefening voor Oona. Wat de vele kraampjes tentoonstelden? Ik heb eerlijk gezegd geen idee! Oefenen met Oona verlangt nog een opperste concentratie, heel wat lekkere koekjes en heel wat lusjes wandelen rond hetzelfde angstaanjagende onderwerp. Kippen bijvoorbeeld, wist je dat die famillie zijn van de T-rex? Of dat grote knuffelberen puppies eten? Awel nee, ik wist dat ook niet, maar Oona bracht me van deze onvoorstelbare weetjes op de hoogte.
Sinds vorige week davert ook ons huis op zijn grondvesten nadat het overspoeld werd door nieuwsgierige Belgen 🙂
Vier stuks in totaal maar met even veel decibels als een brandweerkazerne. De twee kleinste reizigers zijn volgens Mogwai ideale gooi-een-bal/stok/dennenappel/touw/…-onderdanen hoewel Mo af en toe wel graag de rol speelt van de moedige beschermer die aan het kamp op uitkijk ligt voor rovers. De eigenlijke beschermer is volgens deze avonturiers zonder twijfel Ravasz maar die vergeet zijn job wel eens wanneer brood ‘per ongeluk’ voor de hondjes op de grond valt. En terwijl Oona waarschijnlijk de meeste rovers zou kunnen wegjagen, is ze toch de minste favoriete hond van de drie musketiers. Waarom? Omdat ze blaft. En snuffelt. Snuffelen is een voorrecht van Ravasz en Mo. Blaffende honden mogen niet meespelen en leren hun gasten op kousenvoetjes rondlopen- wat ook wel eens van pas komt voor zij die er ’s ochtends vroeg uit moeten. (nope, not me)
We zijn uiteraard niet de hele tijd op roverjacht want de troepen moeten ook aangesterkt worden. Op z’n Zweeds dan bij voorkeur met een (veggie)BBQ aan het meer en pootje-baden terwijl de zon langzaam achter de bomen zakt maar zich toch net niet helemaal achter de horizon verstopt. We zijn trouwens wel duidelijk de watjes want terwijl wij ons al heerlijk verwarmden aan het vuur, spartelden de Zweden nog lustig rond in het meer dat er ondertussen -naar onze normen- behoorlijk fris bij lag.
En weet je wat ze boven haalden?:
Het recept voor een perfecte Zweedse zomeravond? De unieke mix van een meer waar nog een zachte gloed van de middernachtzond hangt, vele vrienden, (te)veel taart en een warm kampvuur! Een zonsondergang die uren duurde… Onvoorstelbaar magnifiek, ik heb er geen andere woorden voor. We kropen vermoeid ons bed in met de geur van grillchips en een hoofd vol nieuwe fijne herinneringen. Onderstaande foto werd trouwens rond middernacht gemaakt, maf he?
Behalve 101 manieren zoeken om de kindjes tot spel te verleiden, hun eten te verschalken of om aaitjes te krijgen, zijn er ook momenten die onze doggies rustig alleen met ons doorbrengen. Dan maken we een fijne wandeling in het bos bijvoorbeeld of gaan we op zoek naar nieuwe plekken. Er zijn immers nog tal van kleine paden en verborgen meren te exploreren. Behalve natuurschoon bezochten we deze week ook de Öster Silvbergs gruva, een ondergelopen oude mijn waarvan het water een indrukwekkend heldere blauwgroene kleur heeft. absoluut prachtig om te zien! We wandelden het meer rond en liepen onze nieuwsgierige neus achterna op de rest van de site waar een paar ruïnes uitnodigend in het avondlicht gloeiden. Ik ben absoluut verzot op verlaten plekken dus tussen de graffiti, roest en scherven kon ik mijn hart weer eens ophalen 🙂
Voor onderstaand pakket werden we flink in spanning gehouden. Kleine postpakketten droppen ze met wat geluk in de brievenbus, voor grotere exemplaren krijgen we een briefje in de bus met de melding dat we in het dorp iets moeten gaan ophalen. Maar deze maakte het zo nodig nog spannender door ons met een supervage brief naar een stadje op ongeveer een half uur rijden te sturen en met een adres er op dat we zonder GPS nooit zouden vinden. Waar ik een supergroot uithangbord POST! had verwacht was er een subtiele ingang met een kleine deur, een mini hal en een loket waar 1 persoon stond. Dat allemaal in een gebouw zo neutraal dat je het bijna niet ziet staan.
Maar ik kan je verzekeren dat de inhoud al die cerieuziteit en spanning zeker waard was want het openen van deze mysterieuze doos voelde een beetje als een zomerse versie van kerst.
Later meer, ik beloof het!
Wanderlust bandana’s: Firefly Canine Outfitters.
↠Eerder deze week verscheen op deze blog ook ‘Poolbabes‘ en photoshop spielerei met ‘Before/after @CastheCarolina‘(ENG).
2 Comments
Fenne, wat zijn die zwarte dingen in het water ? waterkevers ?
Mosselen!