Het lijkt zo kort en tegelijk zo lang.
Eclips is al een weekje op kot in het Hachiko-centrum.
En ondertussen zijn er vast al stagaires vol zenuwen aan het uitkijken naar de stages!
Het was wel even wennen. Voor ons allemaal. Geen Eclips die aan onze voeten ligt te snurken.
En zelfs onze schoenen blijven op hun plek staan :-).
Haar optimisme wordt natuurlijk ook gemist. Voor ons zonnetje in huis was de drinkbak immers altijd half vol 🙂
Er heerste even een soort rust in huis.
Hummertje wist even niet waar ze met zichzelf moest blijven. Ze kon niet zoals elke ochtend met Eclips een sprintje trekken tot achteraan in de tuin, vervolgens even stoeien om uiteindelijk hongerig op het ontbijt te wachten.
Ze zat heel stil in de deuropening en keek naar buiten. Naar het licht dat langzaam de dauw verdreef. Naar de vogeltjes die overvlogen en lekkers zochten tussen de frisse groene grassprietjes.
Vervolgens plande ze een strategische aanval op Ravasz, in de hoop hem wat zot te krijgen. Wat soms ook lukte. Maar die eigenzinnige Vas is niet zo speels en meegaand als Eclips natuurlijk. Dus af en toe trakteerde hij haar op een licht geïrriteerde laat mij met rust-blik.
Dan werkte ze haar overtollige energie uit op een oude dweil waar ze supergraag mee rondsleept. – vooral als ik aan het stofzuigen ben-
Gelukkig kwam ook de energie na een paar dagen weer terug.
Naast spelen is er natuurlijk ook nog werken en ‘werken’.
Na een paar maanden Hachiko-les waarbij we weinig vooruitgang boekten als groep, is er nu een compleet nieuwe wind door gewaaid.
Het was even schrikken toen onze puppyjuf stopte, maar onze groep kon wel een verandering van windrichting gebruiken.
We draaien vollen bak nu, op nieuwe energie. Compleet aangemoedigd door Caroline, die ons elke les weer weet te inspireren.
Naast de nieuwe commando’s focus ik me momenteel ook op het apporteren. Niet dat ze het niet doet, maar ze is een beetje selectief doof. Is het een leuk voorwerp, dan springt ze er als een gek bovenop. Lijkt het haar niet leuk, dan staat ze wat te gapen.
Of krijg ik haar arrogante blik- zo een beetje met de oogjes half toe; "zei je iets?" || "Talk to the paw!"
Dus het doel: haar leren dat ALLES apporteren superfun is.
Ondertussen staat Eclips al heel wat verder met haar opleiding. En ik kreeg zelfs al wat foto’s door!
Altijd heerlijk om beelden door te krijgen van onze kleine Wollebol en haar klasgenootjes.
Er zitten zelfs een paar oude bekenden bij; EQ en Eyleen.
We zijn zóó cerieus naar de stages. Hoe de stagaires haar ervaren. Of ze iemand leuk gaat vinden. Of ze misschien zelfs haar ideale match gaat vinden.
Ik zou het hele gebeuren wel willen zien, maar zal nog een dikke maand geduld moeten hebben. Moeilijk zenne!
6 Comments
Fantastische foto’s van Eclips en haar vriendjes en mooi om ze zo samen te zien. Het zal zeker wel lukken en ze gaat het heel goed doen.Groetjes
Marion
Ik ga ze ook missen. Inderdaad het zonnetje in huis, altijd vrolijk, met je willen spelen, andere hondjes uitdagen tot spel, zo veel plezier om dingen voor je te doen. Een heel leuk hondje! Hopelijk vindt ze haar match!
Ze zal haar match wel vinden hoor. Best wel spannend hé. 😀
Ik zou daar een vlieg willen zijn tijdens die stage, om vanop het plafond alles mee te kunnen volgen. :-p
Eclips is zo anders als je ze zie op stage. Ze zal zeker haar match vinden.
Ja Fenne,tis altijd spannend hé zo een stage en zien of er een match is,hopelijk voor Eclips vindt ze idd iemand waar ze zich ten volle voor kan geven. Heb dat vorige keer ook gehad maar is dan toch gelukt eindelijk en nu zit Sumo heel goed hoor. En hopelijk doen we het idd goed met deze nieuwe bende die bijna één jaar worden,wat gaat het snel. We duimen mee voor Eclips!!
@Julie, hoe anders? Je maakt me wel nieuwsgierig hoor!! :-p