Toen ik Xana een tijd geleden fotografeerde, vertelde ik al over hoe deze dame met het peperkoeken hart mij op slag verliefd deed worden op labradors.
Niet erg veel later werd ze de beste kameraad en partner in crime van mijn eigen zwarte labrador Atze. Xana leerde haar alle geheimen van het park inclusief de beste snuffelplekjes en ik verdenk hen ook van een complot om zoveel mogelijk koekjes te krijgen.
Het heengaan van Atze verwarde haar. Wanneer ik op bezoek kwam, ging ze op zoek naar mijn kleine zwarte monstertje. Tevergeefs. Maar ze sloot nieuwkomer Ziggy meteen in haar hart. Met twee renden ze in hun jonge jaren over het strand van Cadzand. Achter een bal, de golven in.
Ook de kleine Ravasz een paar jaar later kreeg haar zegen:
Naar mate de jaren verstreken, werd het voor Xana moeilijk om het tempo van de bende bij te houden. Een tikje grijs en heel wat wijs, deed ze het rustig aan. Koekjes en wandelingen met haar baasje waren twee dingen waar ze steeds naar bleef uitkijken.
Met een innerlijke klok die steeds aangaf wanneer het tijd was zodat geen wandeling gemist werd.
Bij ons laatste bezoek met de doggies erbij, kwispelde ze vrolijk terwijl ze vanuit een rustig plekje toekeek hoe de jongelingen zich vermaakten met wilde spelletjes om dan bij ons wat knuffels te komen halen.
Niet erg veel later kwam het slechte nieuws. Xana bleek erg ziek.
Het liefst had ik haar helemaal platgeknuffeld en niet meer losgelaten toen we afscheid gingen nemen het voorbije weekend. Maar zo werk het spijtig genoet niet. Er is geen pauze knop, een rewind evenmin. De tijd tikt onverbiddellijk verder.
Met de warmte van een zacht herfstzonnetje, vergezelden we Xaantje op haar dagelijkse wandeling. Een half blokje om. Eenmaal weer thuis bleef ze plots pal in het deurgat staan, ze wist maar al te goed dat een lekker koekje zou volgen 🙂
Nog even heerlijk kroelen en knuffelen terwijl ze uitrustte in haar mandje. Nog een dikke zoen. En dan was het ook voor ons tijd om afscheid te nemen.
We gaan haar missen. Haar lieve oogjes, haar zachte oortjes, haar blik vol verwachtig wanneer de koekjespot opengaat. We kijken met een glimlach terug op onze momenten samen. De worteltjes waar ze zo gek op was en die ze hier in de tuin heel rustig op at, de wafel die ze uit Joeri’s handen pikte, haar uitnodigingen om met de bal te komen spelen, snurkgeluidjes vanuit de mand, …
Dag lieve Xanxan.
5 Comments
Mooi geschreven en supermooie foto’s Fenne! Het karakter spat ervan af.
Ik ben er zeker van dat Xana een heel leuk leven heeft gehad.
Lieve Xana,lichtend voorbeeld voor Colin. Hoeveel wandelingen samen gemaakt? Ontelbaar! Hoeveel koekjes gegeten samen? Ontelbaar! Hoeveel zoentjes bij het afscheid? Ontelbaar! We zullen haar missen en koesteren de mooie herinneringen! Chris, Staf en Colin xx
Dag lieve schat!
Ik zal je nooit vergeten de wandelingen en
zwempartijtjes waar je zo van genoot.
Misschien ben je nu ergens bij de Winnie die toch zo verliefd op je was.
Ben blij dat ik je zondag nog een laatste knuffel heb kunnen geven.
Tante Diane xxx
Fantatisch en super !! een heel mooie herinnering aan onze lieve meid. Ze zal eeuwig in ons hartje blijven.
Marion en Eddie
Schitterend geschreven prachtige foto’s
Sterkte aan de baasjes x
Nadine