Kleine hulphond in opleiding Oya verblijft nu zo’n 6 dagen bij ons, hoog tijd dus voor een update want 4 honden = weinig tijd voor computeren.

Dag 1 was ik al smoorverliefd op dit kleine zwarte duveltje. Er is slechts 1 ding waar we het absoluut niet eens over kunnen worden- wat nu precies een acceptabel uur is om op te staan.
Ik ben een nachtraaf, werk wanneer de wereld slaapt, hou ervan om in de ochtend héél rustig wakker te worden na lang snoozen en in alle stilte een vers sapje te drinken. (ik geef toe, dat kan enkel in de vakantie anders ben ik eveneens slaaf van de wekker)
En dan heb je Oya… Om 7u begint deze sopraan aan haar ochtendoefening. Van hoog naar hoger, met intervallen en hier en daar speciale accenten. En zoals een echte artieste lijkt het haar súperbelangrijk om niet te snel op te geven. De dramatiek swingt de pan uit. De wereld vergaat! En geen kopkussen dat die klanken weet te filteren.
Als ik dan – na een stiltemoment- toch naar beneden strompel met nog één oog dicht en een lijf dat nog schreeuwt om slaap, kan ze haar enthousiasme nauwelijks bedwingen, springt vrolijk in het rond, komt kusjes geven, rent naar buiten voor een plasje en wil dan gelijk aan een dag vol actie beginnen.

Maar hola! Hold your horses!
Toch maar eerst efkes zien dat ik mijn 2 ogen open krijg, opgefrist geraak, haar concert van de voorbije avond vergeet  en de volgende uitlaatbeurt niet in pijama moet doen. En onze doggies? Die zijn in al die tijd nog niet opgestaan. Die wachten wijselijk tot ik me klaar gemaakt heb, ha!

En of dat nu mijn sympathie voor haar in het gedrang brengt? Belange niet. Speciaal voor haar probeer ik op tijd mijn bed in te kruipen én vroeg op te staan.

De rest van de dag verloopt tot hiertoe trouwens opperbest. Ze begint onze honden goed te kennen + weet dat ze niet moet proberen om eten te stelen van hen, ze kan heerlijk spelen met Mo, koos haar lievelingsplekje om te slapen, staat altijd klaar voor actie/avontuur en is door het wisselen weer een tandje extra kwijt- maar ‘k heb het jammer genoeg niet kunnen vinden.

Dus, wie zin heeft in een gratis concert, altijd welkom. ’s Avonds wanneer ze moet gaan slapen- hoewel ze de laatste dagen wel stil is- of in de ochtend ergens tussen 6.30 en 7.30 : absolute garantie op een privé-optreden.

Tot slot: een slaperige groet van de doggiesitter en een lieve bonjour van Oya!