Veel blijft er niet over van Mogwai wanneer ze kliedernat maar hoopvol op haar bal staat te wachten. Gelukkig moet ze maar even vol overgave schudden om weer vorm te krijgen.
Lizzie houdt het bij voorkeur droog. Ookal lukt dat niet altijd zo best. Hier wilde ze persé een koekje pakken, vorige week donderde ze nog het meer in toen ze een lelieblad wilde vangen.
Oona is dan weer een geval apart. Ze schuwt het nat niet en zal niet zoals Lizzie rechtsomkeer maken bij een fikse stortbui, maar zwemmen is absoluut niet haar ding ookal kan ze het. We proberen haar te verleiden met koekjes of een bal maar zelden gaat ze verder dan waar ze de bodem onder haar pootjes voelt. Echter, toen ik gisteren met haar nog eens ging suppen, koos ze toch het hazenpad. Ik was waarschijnlijk te snel te ver gegaan nadat ze aanvankelijk vlot en vol enthousiasme aan boord stapte want plots was ze het beu. Nadat ze aanvankelijk rustig rondkeek, spotte ze een verdacht object, kroop bijna in mijn nek en zat nadien enkel nog te zeuren. Op de terugweg besloot ze dan ook dat ze er genoeg van had en sprong ze * land in zicht!!* pardoes het water in. Gelukkig was ik voorbereid met zwemkledij, een dikke laag zonnemelk, zwemsloefjes en een lange lijn aan Oona’s zwemvest. Ons meer passeert immers een steengroeve waar ofwel mensen aan het werk zijn ofwel de camera bewaking aan staat. Ik was niet van plan om daar in bikini achter een losgeslagen hond te hobbelen en zo ongewild een trailer te filmen voor mijn zomer van 2020.
Nee, Oona kon efkes haar plonske van verzet met veel drama uitvoeren alvorens ik haar aan haar reddingsvest weer aan boord trok. Bij aankomst aan ons ponton mistrapte ze zich waardoor ze ook nog eens in de modder belandde. We besloten dan maar om de sup-training van nul te herstarten en dat vond ze in elk geval super plezant. (wie me op Instagram volgt, kon de filmpjes daarvan bekijken in de stories).
Op sup/kajak uitjes nemen we voorlopig enkel Mogwai en Lizzie mee. Van hen is Mogwai zonder enige twijfel de gemakkelijkste. Zolang ze ergens mag gaan zwemmen, is alles goed. Lizzie is een stuk nieuwsgieriger, wil alles -maar echt alles!- gezien hebben :-). En als er dan een stok of steen boven het wateroppervlak uit steekt, is het soms wel even paniek. Of zoals een paar dagen geleden, toen kroop ze bijna in mijn nek omdat een schaatsenrijder (het insect, geen mens) zich nogal dicht bij het board begaf. Op een bepaald moment, toen we een meer dwars overstaken, merkte ik ook enige onrust bij haar op en realiseerde ik me dat ze nooit eerder zo ver van de kant ging. Iets om volgende keer op te letten dus. Die spanning bij onbekende objecten is ook niet eigen aan onze trips op het water. Hier in de buurt zijn er heel wat werken voor fiberverbindingen en toen er plots een signaalbord stond, maakte ze zich ook even zorgen. Even snuffelen aan die verdachte dingen helpt dan gelukkig wel.
En ondertussen tellen we de laatste dagen naar midsommar af. De langste dagen van het jaar met 24/24u licht. Vaak regenachtig en koud volgens de Zweden maar tot nutoe prachtig zomers weer tot 27 graden! Het gras in het meer (dat ik nu dus wekelijks snoei) groeide op sommige plekken meer dan een halve meter boven het wateroppervlak uit 🙂
Met al die warmte en zon, lonken de meren voor een verfrissende duik en je gelooft het vast nooit maar het water is nu reeds super aangenaam.
Bij deze wens ik jullie alvast een fijne midzomer- viering of niet- met mooie lange dagen en een wolk van vrolijke gekleurde bloemen.
Tot de volgende!
X
