Hoog tijd voor echte zwemles!

De doggies gaven het al vrijmoedig aan terwijl ik nog een beetje stond weg te smelten met mijn winterschoenen in zompige bosgrond: het is lente en er is nood aan verfrissing.

En met deze vrolijke rakkers kan je er zeker van zijn dat ze zelf een oplossing vinden ook. Het plezier – en de modder- spatte er dan ook af toen ze op onze ontdekkingstocht door een nieuw gebied een frisse modderpoel vonden. Mogwai verkoos aanvankelijk een zuinig pootje-baden maar gaf al snel haar manieren op toen Oona voluit ging voor een bommetje. *SPLASH!* naast Mogwai, modder tot in haar oren. En als je dan toch al vol hangt kan je maar beter gewoon lekker mee ravotten, nietwaar?
De poel was amper een meter breed maar dat weerhield hen niet om de tijd van hun leven te hebben. Een beetje worstelen in de modder, een toertje rennen, nog een een duik nemen,…

En ondertussen stond Ravasz aan de kant toe te kijken. Een beetje hoopvol voor koekjes in mijn richting  en met verwondering naar Mo en Oon zoals enkel een senior een blik kan werpen op jongelingen met de lente in hun bloed.

Met drie zwarte honden verliet ik het bos met een betere optie in gedachte: de Badplaats!
Een prachtig en zuiver meer met bankjes, een vuurplek, een wc en en ponton om het frisse water in te duiken.  Zo kon Mogwai haar favoriete zomerplek aan Oona voorstellen.

Het werd al snel duidelijk dat Oona haar schrik voor de beweging van water wel had overwonnen maar dat haar skills zich voorlopig beperken tot baksteenslag en staan cheerleaden aan de kant. Haar onhandigheid in combinatie met een uitbundig enthousiasme bij het zien va Mogwai’s sprongen, zorgt wel eens voor wat accidenten. Zo liep ze niet alleen bijna tegen de paaltjes of vloog ze uit de bocht het water in, ze vergat ook dat ze op water niet kon lopen en ging kopje-onder. In plaats van terug te zwemmen naar de kant koos ze ervoor om het ponton weer op te klimmen.
Daarbij moet ik wel vermelden dat ze de eerste hond is die er ook op eigen houtje in slaagde om zich weer op het droge te sleuren.

Tijd voor zwemles!
Op een zonnige en warme avond keerden we terug naar de badplaats, dit keer mét zwemvest voor Oona zodat deze brokkenpiloot op een iets comfortabelere manier kennis kan maken met die vreemde substantie waarop haar poten maar geen grip krijgen.
Het gaat nog niet met de volle overtuiging maar ik heb het gevoel dat Mogwai serieuze concurrentie gaat hebben eenmaal Oona doorheeft hoe het werkt.

En na al dat geplons: rustpauze! Zelfs Mogwai hebben we niet meer gehoord, zo moe was ze. Moe en voldaan.

Enkel Ravasz had natuurlijk nog zin in iets lekker. (Maar hij gaat dan ook zelden zwemmen). Een beetje smeerkaas en ook hij was 100% happy.
Zondag vieren we zijn 12e verjaardag dus ik ben al aan het uitkijken om een taart voor hem te maken. Met vis in waarschijnlijk. Of pindakaas.