Een bijna leeg strand, een brandende zonsondergang die tot rust komt in pastelkleurig avondlicht, drie enthousiaste honden die alles geven en het zilte water op blote voeten… Kan er een betere afsluiter zijn voor een bezoek aan België?
Awel, eigenlijk werd het nog beter! Want na maanden* ‘goesting’ maakte Joeri en zijn mama veggie vol-au-vent mét frietjes! Perfect goudgeel gebakken. Een foto? Nee die maakte ik er niet van. Aanvallen, dat was de boodschap.
* In februari zouden we naar België reizen en ik herinner me nog haarscherp dat moment dat we bij een roze lucht en een temperatuur van -20 op fototoer waren en plots die onweerstaanbare zin in frietjes op kwam. Helaas kregen we even later het nieuws dat Ravasz beter niet zou reizen ivm infectiegevaar dus heb er even op moeten wachten.
Die kleine bubbels die dansen op de waterlijn, die hypnotiseerden Lizzie. Fascinerend vond ze hen. Teglijk vrolijk en voorzichtig sprong ze heen en weer, of er bovenop. Om dan toch maar die grote Oona te gaan uitdagen 🙂
Zo fier als een gieter dat Oona dankzij intensieve training al wat minder onhandig is,… en dat doet ze zo’n dingen:
Een beetje dieper de zee in wandelen naar Joeri toe:
