On her way

Hummertje wacht op de zomer. Vol ongeduld.

De fluffy wintervacht ruilde ze alvast voor een frisser exemplaar. Of toch al gedeeltelijk.
Een paar weken geleden, toen ik haar borstelde, panikeerde ik even. Er kwam zoveel haar mee met de borstel dat ik het gevoel had dat ik haar kaal plukte. De borstel werd ver weg opgeborgen en ik liet haar pels voor wat hij was.

Dan bleek natuurlijk dat het niet-borstelen geen effect had op het loskomen van heeldere vlokken wit pluis. Overal door het huis dwarrelen plukken haar rond, als je haar aait vliegen de haartjes in het rond, en schud ze zich uit dan vliegen vele kleine witte pluisjes overal in het rond.

Ze lijkt wel een suikerspin-machine.

Tijdens het opvallend natte en bewolkte voorjaar en zomerstart, zoeken de doggies toch elk sprietje zon op dat ze tegenkomen. Dan liggen ze heerlijk languitte soezen. Volgens mij dromen ze alvast van tropische stranden en hondenijsjes.

De training met Hummer ging ook verder, natuurlijk. Het apport-issue wordt stelselmatig aangepakt. Voorhaar permanente weigering om ook maar een poging te ondernemen voor het apporteren van bestek, kwam totaal onverwacht een mirakuleuze oplossing.

Ik merkte dat haar fascinatie voor onze erwtenplant al even groot was als de mijne. Ze bleek, net als Ravasz, dol te zijn op erwten-schillen. Maar niet gewoon.
Met weinig hoop schakelde ik een stukje erwtenschil in als motivatie – of zeg maar chantage- bij het apporteren. Voordien bleek al verbale motivatie, noch eet-brokjes of hondenkoekjen enig verschil te maken.
Maar plots, zag ze het licht. Ze apporteerde speciaal voor dat stukje schil de lepel! En wat was ze blij met haar beloning!

Haar weerzin tegen lepels lijkt al een heel stuk minder. Ik betrapte haar zelfs toen ze de ochtend nadien de lepel stiekem mee naar buiten wilde ontvoeren! Hell yeah!!

Toen ik samen met Ziggy en Ravasz de lege beentjesdoos bestudeerde op zoek naar iets lekkers voor hen, gaven ze me een duidelijk signaal; hoogst teleurgesteld gluurden ze naar de lege bodem van hun favoriete bak, slaakten een zucht en keken me met grote ogen aan.

Tijd voor inkopen!

Bij wijze van inspectiedienst ging Hummertje mee. Elk beentje en koekje dat in ons mandje belandde besnuffelde ze even om te checken dat het zeker op het verlanglijstje van de 2 anderen stond.

Ze had wel graag een grabbel gedaan in de koekenbakken, maar ze was zich behoorlijk bewust van mij allerte blik. Behalve van ver snuffelen, ondernam ze geen enkele poging tot het veroveren van de snoepwinkel.