Zo lek als een zeef

Een zucht ontglipt me, terwijl ik voor de derde keer een emmer weg zet en een dweil uitspoel.

Een hulphondpuppy in huis hebben is plezant. Een klein bolletje pluche zien uitgroeien tot een volwassen hulphond. Allerlei commando’s aanleren. De hondjes overal mee naartoe nemen…

Maar af en toe komt je op van die momenten dat je plots beseft dat je kleine puppy geen echte puppy meer is. Ze krijgen lange poten, hun vacht groeit, ze krijgen al eens vreemde kuren… en de plasjes in huis zien eruit alsof ze de kraan hebben open gezet…. *vloekt een beetje binnensmonds*

Na weken van zindelijkheid, netjes buiten een plasje doen en zelfs aangeven wanneer ze buiten wilde, plast Hummer weer in huis. Sinds een week ongeveer. Ik laat haar buiten, check ter plekke of ze plast, en dan pas kan ze weer binnen. Nog geen uur later vind ik ergens in huis een verse reuzenplas alsof we dringend een loodgieter moeten bellen.

En dat terwijl onze zeef ’s nachts perfect kan ophouden.

Een mogelijke oorzaak is misschien dat de stop van haar afvoerkanaal in haar oren sukkelde op 1 of andere manier. Een nieuwe fascinatie is immers mountainbikers op onze wandelronde. Niet dat ze die mannen niet eerder zag, maar als pubermeisje wil ze misschien indruk maken op die afgetrainde moddergasten.
Gelukkig vergeven de zondagsrijdende modderliefhebbers me na een uitgebreide “sorry!!”

Maargoed, een opleiding zou geen opleiding zijn als er geen werkpunten zijn.

Alles bij elkaar is het zeker geen kommer en kwel. Hummer is een toffe madam, die je allert houdt en altijd klaar is voor actie. En actie.

Zei ik al Actie?

Terwijl Hummertje binnen heel braaf is, op het lekkage-probleem na, is ze buiten als een bommetje dat ontploft. Ze wil rennen, vliegen, duiken, vallen en weer opstaan!
Op deze moment lijkt haar energievoorraad onuitputbaar.
Gelukkig komen mijn doggies en hun vriendjes dan helpen. Ravasz weet haar in zijn speelse buien lekker af te matten met sprintjes door het bos. Gezien Hummers fijne motoriek nog niet fiekfijn werd afgesteld vliegt ze in haar poging om Ravasz bij te blijven wel eens uit de bocht. Nog ee beetje oefene Huppy!
Mouche is haar worstelkameraadje. Meestal beland Hummer wel onderaan, ookal is ze nu bijna dubbel zo groot als Mouche 🙂

Naast buitenpret is er ook nog de studie (en werk)…

Terwijl Ziggy en Ravasz, mijn 2 studiehulpen vooral achter de schermen meewerken, is Hummer diegene die af en toe mee gaat naar school.

Van onze docent kreeg ze alvast een prima evaluatie nadat ze voor mij de les wiskunde – stelling van Pythagoras- opfleurde met haar aanwezigheid. Het eerste deel van de les bleek een knauwbeentje de rust te bewaren en Hummer legde zich rustig naast mijn stoel. Het 2e deel na de pauze verliep moeizamer. De klas leek te spannend om te blijven liggen. Maar behalve ik, bleek niemand daar wat van gemerkt te hebben. Oef!

Voorlopig gaat Hummer enkel mee als ik een halve dag les heb. Dat is ruim voldoende voor. Voor een jonge hond van nog geen 6 maanden is het natuurlijk niet gemakkelijk. Zeker niet omdat we nog geen commando kregen om de honden te laten liggen of ter plaatse blijven. Het is vooral véél bevestigen en aanmoedigen om rustig en braaf te zijn.

Haar focus op alles wat rond haar gebeurd valt ook op school erg op. Giechelende meisjes, medestudenten, jongens met een voetbal. Ze vormen een hele uitdaging. Ze wil zo graag gaan socializen.

Hummertje, er is een tijd van spelen en er is een tijd van werken… maar je hebt nog tijd om dat verschil te leren hoor 🙂