Downward facing dogs

Onder het motto: " een soepele geest in een soepel lichaam" ben ik een enthousiaste Yoga- beoefenaar. Indien ze vroeger Yoga hadden gekend in onze streken klonk:" Mens sana in corpore sano"  vast anders. 🙂

Een ochtendmens blijk ik al zo’n 27 jaar niet te zijn. Het label nachtraaf past me stukken beter. Entoch, nu Yoga leraar Damien in het land is, en ik hem toevallig ontmoette op een workshop, sleepte ik me deze week al 2 keer om 5u45 uit bed. Jaja kwart voor 6. Beter bekend als ‘ midden in de nacht’ of ‘horroruur’.

Op zo een onmenselijk uur uit bed springen heeft natuurlijk een reden. Die reden is de nieuwe ervaring met Mysore yoga. Oftewel:een yoga les waarbij je zelf een bepaalde reeks bewegingen uitvoerd volgens eeuwenoude traditie, terwijl een yoga leraar rond loopt om je te begeleiden en corrigeren.

Zelfs voor wereldreiziger Damien was mijn naam een raadsel. Tijdens de superstille les waarbij je enkel de vurige ademhaling van de Yogi’s kan horen slaagde ik er maar niet in om hem de naam juist te laten uitspreken. Maar met dit kleine hulpmiddel werd het meteen duidelijk 🙂

Het was trouwens hoogtijd voor een nieuwe yoga-zak. De andere – ook zelfgemaakt- sneuvelde al een paar maanden geleden. En het werd toch behoorlijk onhandig. Vooral op van die vroege ochtenden… Grabbel ik snel die mat mee, laat ze vallen, rolt die uit over straat, kan je opnieuw beginnen oprollen… hm… nee dat was het zo niet.
Vandaar:

Als je je nu afvraagt waarom ik on hemelsnaam op een -vooral- hondgerelateerde blog wat schrijf over yoga.. Awel, honden blijken een aangeboren voorliefde te hebben voor Yogamatten en Yogi’s. Serieus!

Wanneer ik thuis mijn mat uitrol heb ik per definitie een stoorzender. Ofwel leggen ze zich nog snel languit ofwel komen ze een beetje ‘meedoen’. Of bij voorkeur als ik ondersteboven sta- kusjes geven. Heel praktisch!

Maar de doggies hier blijken niet de enige liefhebbers te zijn:

Tja, we starten niet zomaar met de downward facing dog zeker?